Œuvre

O quam beatus ille vir, qui turbidos
Inire cætus noluit,
Nec ab inquieto corde consilium petens,
Turbis coivit impiis.
Errore qui non fluctuat peccantium
Nec institit vestigia.
Qui nec profanis pestium sedilibus
Consedit illudentium :
Sed cui voluntas et voluptas unica
Leges supremi numinis
Versare mente, cogitatas eloqui,
Noctes diesque voluere.
Felicitates illius cunctas cano,
Faustique nomen ominis.

[Secunda pars]
Viret vir ille qualis arbos vivida
Quæ fixa propter rivulos,
Hinc inde ramis exiit fœlicibus,
Et tempori venit suo :
Sub amara dulces Palma præbens dactylos
Umbraque fessos allevans,
Rediviva Palma palmulis vivacibus,
Phœnice rara clarior,
Novaquae resurgit nomen Assyrium ferens,
Et ipsa se reseminat.
Arbor sub ipso fornicata pondere,
Ditata partu nobili :
Succisa robur colligens feracibus
Reparata plantis pullulat.
Palmosam’ ad urbem celsa fertur in polum.
Gravidoque turgens palmite
Renovatque flores palmulis bis utilis
Pullis repubescit novis.
Quam nec rebellem bruma sternit torridis,
Nec adurit æstas solibus.
Quæ non fluente flore marcens deficit,
Tabis sed expers noxiæ,
Felix dat unum dactylum, mox è gravi
Utero novellum sufficit :
Mirata frondes ambitu lætas suo,
Novosque honores vestium
Quæ sicut alto ad astra, tendit vertice,
Radice tangit Tartara.

[Tertia pars]
Beatus ille qui procul nefariis
Inambulat congressibus :
Nec cæcus ægris mussitans præcordiis
In fœdus impium coit.
Dicaculorum mulsa dicta rhetorum,
Fatuosque devitans sales :
Deum nec amens temnit, aut sacros Dei
Interpretes ridet sacer :
Nec se proteruis sannionibus dedit
Sociumve scurris intulit,
Sed cui voluntas et voluptas unica,
Leges Dei revolvere.
Illius omnes faustitates praedico,
Bonique nomem ominis.
Huic nec remissum corpus opprimet labor,
Depressa nec mens concidet.
Titulis superbis stemma clarius feret,
Regis cohæres optimi.
Quem Nazaretha separatum surculum,
Sinu fovebit florido,
Palmasque puras efferens ad sydera,
Densis virescet frondibus,
Bonumque regis nomen, inscriptus boni
Vigebit almo germine,
Ut sena blando crine surgunt Lilia,
Floresve Regum nomina,
Vir ille quicquid cogitat, dicit, facit,
Ubique prosperum cadet.

[Ultima pars]
Non sic scelesti, quos vagus quassat pavor
Caeco furoris turbine,
Quos mente motos anxius frangit metus
Acri fremoris flamine :
Ut gluma ventos quæ recedit in leves,
Volucris instar pulveris.
Jam non resurget turba gentis impiæ,
Novitate mundi florida,
Faciemve solis intuebitur novi,
Novitate vitæ fulgida.
Cœlo repulsa namque frusta nixurit,
Et mole tarda se movet.
Nec se’ ad tribunal maximi sistent Dei
Mali’ in bonorum cœtibus.
Rectas piorum quippe cognoscit vias
Deus, nec agnoscit malos,
Verum impiorum vita displicet Deo,
Via et peribit devia.